Neydi özlemek?
Bir insanı
Bir hayvanı
Bir eşyayı
Bir şehri
Bir anıyı
Özlemek
En zor özlem ne biliyormusunuz?
Mümkünken yapamadığınız
Mümkünken sarılamadığınız
Mümkünken el ele olamadığınız
Mümkünken koklayamadığımız insanı özlemek.
Dahada zoru var aslında
Şimdi diyeceksiniz ki öleni özlemek
Ölüm bir kabulleniştir
Özlersiniz ama artık olmayacağını bilirsiniz
Kabul edersiniz
Bir yanınız hep kabul etmez
Diğer yanınız kabullenir ve alışır
O yüzden susarsınız
Zor olan
Bir insanı yan yana uyurken özlemektir
Yan yana gezerken özlemektir
Yakınınızdayken göremediğiniz için özlemektir
Ben gecelerce yanımda benimle uyuyan insanı
Uykumda özleyip uyanıp öptüm
Kokladım daha çok sarıldım
Ama anlatamadım
Anlamadı değer vermediğimi düşündü
Bende belki gösteremiyorum
Sevdiklerime verdiğim değeri
Belki benimde sorunum bu çok düşünüyorum
Ama gösteremiyorum
Dertlerimi çocukluğundan beri içine atan bir insanım
Zayıf görünmemem gerek
Güçlü olmam gerek
Küçük yaştan beri hep sorumluluklarım var
Anne baba ayrı bir evde büyüdüm ben
İki kardeştik
Birde anne
Baba yoktu
Ve aslında ben böyle büyüdüğüm ve evin büyük çocuğu olduğum için 6 yaşımdan beri benim sırtımda hep bir sorumluluk oldu
Beni okuldan hiç babam almadı
Okula hiç babam bırakmadı
Beni okuldan annemde almadı zamanı yoktu
Beni okula bırakmak içinde zamanı yoktu
Çalışıyordu bize bakıyordu
Ben annemden harçlık almadım gizli gizli mezarlıkta su saatım
Pazarda su saatım kardeşime kendime terlik aldım
Boyacılık yaptım
Para kazandım annemden gizli boya sandığı yaptırdım
Yakaladı duymuş sandığı sırtımda kırdı
Ben size yetmiyormuyum diye
Yetmekle alakalı değildiki durum
Durum tamemen benimle alakalıydı
Annem sağ olsa o sandığı keşke yine sırtımda kırsa
Ben hayatla mücadele ederken çok şeyi kaçırdım
Ve özel hayatıma aldığım insanlar
Anneleri babaları beraberdi hep
Mutluda olsa olmasalarda
Anne baba sevgisi ile büyüdüler
Ben iki sevgiyi aynı anda tatmadım
Benim ayakkabılarımla yürümeyen insanlarla birlikte oldum
Ama beni anlamadılar
ve bitti
Sonra özlemler bana
Hasretler bana kaldı
Onlarında özlemediğini söylemiyorum
Ama yeni özlemler ve acılı özlemler tattım
Hayatım belki özlemekle geçecek
Belki hiçbir zaman benim
Acılarımı kalbimdeki büyük yaraları görmeyecekler
Hatırladıklarında yada başlarına geldiğinde anlayacaklar beni
Ama ben hayatımdaki özlemleri
Ve bu yaşadıklarımı unutmayacağım.
Geçmişim benim aynamdır
Ama ben anlatmayı sevmem
Bana acınmasını istemem
Birileri bana acıdığı için değil
İçimdeki yaraları sancıları kendi görsün isterim
Çok şey istiyorum dimi
Hakkım yok bunları istemeye
Hakkım olsa zaten alırdım galiba artık bilmiyorum
Bildiğim şey şu özlemek ağır bir duygu
Ve beni artık özlemler çok yordu
Hayat yolunda en büyük yorgunluğum benim özlem
Birgün inşallah anlaşılır
Ve gerçekten sadece birlikte acı ve tatlı hatıraları özleriz
Beni anlayan ve seven bir ile..
Sonuna kadar okunuz ise teşekkür ederim.
“BUNLAR SON SATIRLAR…
FARZETKİ BİR RÜZGARDIM
ESİP GEÇTİM HAYATINDAN
YADA BİR YAĞMUR
SEL OLDUM SOKAĞINDA
SONRA TOPRAK ÇEKTİ SUYU
KAYBOLUP GİTTİM“
ORHAN VELİ KANIK
